Czym jest dla mnie włosomaniactwo?

7 miesięcy świadomej pielęgnacji nauczyło mnie bardzo dużo. Wiem teraz co moje włosy lubią, a czego wręcz nienawidzą. Z każdej próby wyciągam nowe wnioski. Wiadomo, że nie ma włosów, którym wszystko by odpowiadało. Przez ten okres uczyłam się na błędach, próbowałam różnych "specyfików" zarówno tych domowych jak i drogeryjnych, które dużo dziewczyn poleca, ba...nadal to robię. Stałam się również bardziej cierpliwa, jeżeli coś mi nie wychodzi-nie poddaję się. Zrozumiałam, że aby coś osiągnąć trzeba pracy, pracy i jeszcze raz pracy. Ale to tak w skrócie. Dzisiaj chciałabym podsumować te 7 miesięcy pielęgnacji i podzielić się z Wami moimi spostrzeżeniami.

Zacznę od tego czego się nauczyłam...

Przede wszystkim jak już wspomniałam, nauczyłam się dobierać odpowiednie kosmetyki do mojego rodzaju włosów. Nauczyłam się również czytać składy, co bardzo ułatwia mi życie, bo wiem czego muszę unikać a czego nie. Cierpliwość-chyba najważniejsza dla każdej włosomaniaczki. Jeżeli poddamy się po pierwszej porażce to z pewnością nie osiągniemy celu, trzeba uczyć się na błędach. Ja popełniałam ich bardzo dużo, nadal to robię, jednak tych już popełnionych nie powielam. Zrezygnowałam również z prostownicy, co prawda stosunkowo niedawno, ale lepiej późno niż wcale. Stałam się bardziej systematyczna i konsekwentna, jeśli już coś zaplanuję to muszę to dokończyć. Przekonałam się również, że nie wszystko co drogie, znaczy dobre. A co najważniejsze, nauczyłam się, że najważniejsze jest dbać o dobrą kondycję włosów zamiast w zaparte dążyć do jak największego przyrostu.

Jak zostałam włosomaniaczką?

O włosy dbam już od dłuższego czasu. Jednak moja pielęgnacja kończyła się na maskach i odżywkach. O żadnych olejach, kremach nie miałam zielonego pojęcia. Od czasu do czasu łykałam jakieś tabletki typu Skrzypowita czy Belissa, jednak nie zauważyłam żadnych efektów, przede wszystkim przez brak systematyczności. Oczywiście jeszcze wtedy nie zależało mi jakoś bardzo na zdrowych włosach, chciałam je tylko zapuścić. W tamtym roku, jakoś tak w połowie października wybrałam się do dermatologa, bo gdzieś wyczytałam, że może on przepisać jakieś tabletki, które nam ten przyrost przyspieszą. No i się wybrałam. Przepisał mi wtedy Zincteral, który łykałam systematycznie. Jednak to mi nie wystarczało i zaczęłam szukać czegoś innego. Natknęłam się na kilka włosomaniackich blogów i tak to się zaczęło... Na początku coś tak kleciłam sama dla siebie, gdzieś po cichu. Z czasem taka pielęgnacja mi nie wystarczała i postanowiłam założyć bloga. Pozwoliło mi to na systematyczność, bo przecież trzeba pokazać innym, że ja również potrafię o włosy zadbać... Teraz nie ma to dla mnie takiego znaczenia. Piszę posty zarówno dla siebie jak i dla Was, żeby podzielić się z Wami moją pielęgnacją, kosmetykami, które mi pasują, bo może i Wy znajdziecie tutaj coś dla siebie. A przecież trzeba sobie pomagać, prawda? :)

Czym jest dla mnie włosomaniactwo? 

Przede wszystkim oderwaniem od codzienności. Bardzo lubię dbać o włosy i już na samą myśl, że na dzisiaj mam coś zaplanowane buzia sama mi się uśmiecha. Nie jest to dla mnie jakiś obowiązek, z którego jeśli się nie wywiążę to zostanę ukarana. Jest to dla mnie sama przyjemność, bo wiem, że robię to dla siebie. Zdaję sobie sprawę, że ludzie, który patrzą na mnie z boku, myślą, że zwariowałam, bo kto "smaruje" sobie włosy olejem, albo nakłada na nie jajko...? Mi to jednak nie przeszkadza, każdy z nas ma jakieś "odchyły" i wariuje na jakimś punkcie, w moim przypadku są to włosy. I powiem Wam, że jestem strasznie dumna z bycia włosomaniaczką. A co! 

To by było chyba na tyle. Mam nadzieję, że nie zanudziłam Was zbyt długim postem i że chociaż część z Was przeczyta go od początku do końca ;) Dajcie znać co o tym myślicie. Czym dla Was jest włosomaniactwo? :) 

Do następnej :*