Moja walka o centymetry - TAG

Ostatnio postanowiłam, że skupię się tylko na włosowych sprawach i TAGi odłożyłam na półkę. Wiem, że kilka osób nominowało mnie do różnych zabaw, ale brałam w nich już niejednokrotnie udział, więc odpuściłam sobie odpowiadanie na nie. Co wcale nie znaczy, że nie jestem Wam za to wdzięczna :)
Ten TAG jednak uznałam za bardzo ciekawy, a że dotyczy tematyki włosowej postanowiłam na niego odpowiedzieć. Zostałam otagowana przez Lottę za co bardzo jej dziękuję :) Przejdźmy do rzeczy...

Zasady:
1. Napisz kto Cię otagował
2. Zamieść baner oraz zasady zabawy w poście odpowiadającym na tag.
3. Odpowiedz na wszystkie 6 pytań.
4. Zaproś do udziału przynajmniej 5 innych bloggerek.


Pytania:

1.Ile cm mają Twoje włosy obecnie i do jakiej długości dążysz?
Obecnie mają ok. 46-47 cm. Marzą mi się włosy do pasa i właśnie do takich dążę :)

2.Co zmotywowało Cię do zapuszczania i jaka była Twoja startowa długość włosów?
Zawsze podobały mi się długie włosy, ale nigdy nie mogłam ich zapuścić ze względu na to, że strasznie je maltretowałam prostownicą i co chwilę musiałam je podcinać. Jeśli chodzi o długość startową to nie różniła się ona dużo od obecnej.

3. Jaki jest Twój miesięczny przyrost (bez wspomagaczy)?
Od 1 do 1,5 cm.

4. Jaka jest Twoja ulubiona/najskuteczniejsza wcierka przyspieszająca porost?
Póki co używam aktywnego serum na porost włosów Agafii i jestem zadowolona :)

5. Jaki suplement spowodował u Ciebie najlepsze efekty?
Do suplementów jestem średnio przekonana. Jednak Zincteral i CP to tabletki, do których z pewnością będę wracać :)

6. Inne sposoby, które przyczyniły się do wzrostu Twoich włosów:
Na pewno masaż skalpu, który niestety ostatnio zaniedbuję ale staram się jak mogę :) Picie drożdży również coś tam ruszyło.

Taguję:
ForeverGlam, Weronikę, Michasię S., Katsumi, Alicję i oczywiście wszystkich, którzy mają ochotę odpowiedzieć na ten TAG :)

P.S Ostatnio zaniedbałam bloga, wcale tu nie zaglądałam, niestety ostatni tydzień był dla mnie naprawdę ciężki. W czwartek odeszła od nas moja kochana psinka i nie ukrywam, że strasznie to przeżyłam. Straciłam ochotę dosłownie na wszystko, w tym też na blogowanie. Mam nadzieję, że nie dostanę mnóstwa komentarzy typu: nie ma co rozpaczać, przecież to tylko pies. Już się z takimi spotkałam i naprawdę nie jest miło słyszeć takie coś. Po prostu jeśli ktoś nigdy nie miał psa to w życiu nie zrozumie jak to jest go stracić. Jakoś próbuję się pozbierać, ale cienko mi to idzie. Jednak postaram się tu w miarę regularnie zaglądać i pisać posty. Dzisiejsza notka to taki mały znak, żebyście nie pomyślały, że od Was odeszłam :) Niedługo na pewno dodam coś treściwszego. Do następnej :*